Als zee liefhebber woon ik op Scheveningen. Inmiddels heb ik tien jaar ervaring als psychiatrisch verpleegkundige in de specialistische GGz.
Op mijn 23e heb ik leren surfen. Sindsdien surf ik zo vaak als ik kan (zelfs in de winter;) en geef ik surfles. Er zijn bij mij veel verschillende sporten de revue gepasseerd, maar surfen is de enige sport die mij blijft prikkelen. Surfen kent een bepaalde leefstijl en heeft het effect op mij dat ik mijn zorgen van me af kan spoelen en aanvoel hoe ik in mijn vel zit.
Hoe de golven ook zijn; ik heb na elke sessie een leeg hoofd. Alsof de ‘files’ zijn opgelost. Het is regelmatig druk in mijn hoofd wat zich heeft verklaard heeft met ADD. Bewegen, buiten zijn en vooral bij de zee zijn ondersteunt mij. Bovendien werd surfen voor mij nog belangrijker toen ik in behandeling was voor PTSS. Een trauma verwerken geeft enorm veel spanning in je lijf en hierdoor kun je prikkels nog minder verdragen. Destijds had ik de zee meer dan ooit nodig. Het gaf mij ruimte en werkte ontspannend.
In mijn werk als psychiatrisch verpleegkundige is het maken van echt contact belangrijk. Enkel werken op basis van kennis, is niet voldoende. Echt contact maak je van mens tot mens. Hierin volg ik mijn intuïtie en geef ik mijn volledige aandacht aan de ander. In de GGz is medicatie soms noodzakelijk, maar ik geloof dat je leefstijl nog belangrijker is. Hoe mooi zou het zijn als we mensen kunnen ondersteunen in hun herstelproces door de zee hierbij te betrekken. Ik zet het in als mijn eigen ‘medicijn’ en ik geloof dat er heel veel surfers zijn die dit ook doen.
Ik wil volwassenen ondersteunen in hun herstel met of zonder diagnose, iedereen is welkom! Mijn streven is hen te laten ervaren hoe het is aan niets anders te denken dan de golf die mooi naar je toerolt, je meeneemt en je weer helemaal kind laat voelen. 

Samen, op maat en de zee doet de rest.